Toen we drie weken geleden nét op tijd voor de lockdown uit de bergen terug kwamen naar Kathmandu voelden we gek genoeg niet meteen de urgentie om halsoverkop een vlucht uit Nepal te boeken. Het vliegverkeer was nog niet opgeschort en, zo dachten we, als dat zou gebeuren zou het vast geen weken lang gaan duren voor er weer gevlogen zou mogen worden. En we hadden nog tijd: onze geplande terugvlucht was pas 10 juni.

Daarbij kwam een tijdje verplicht pas op de plaats ons eerlijk gezegd niet slecht uit. Even goed uitrusten na de enorme inspanningen van 40 dagen ruig onderweg, uitslapen, eten, zwemmen, hete douches, schone kleding, foto’s bewerken, schrijven, online cursussen doen…en dat op zo’n schitterende lokatie. Een prachtige tuin, een fraai zwembad, uitzicht op de heel dichtbij gelegen jungle, compleet met honderden apen, reeën, roofvogels. Een luxe kamer, van alle gemakken voorzien, goed eten, lief personeel, vijf lieve honden om mee te spelen… we hadden het slechter kunnen treffen!

Het was wel onwerkelijk en bizar om te beseffen dat we hier letterlijk in een bubble leefden waarin Corona gewoon niet leek te bestaan. Tuurlijk, alle personeel liep constant met mondkapjes en desinfecterende gel rond en we konden het terrein niet af, maar we waren de enige gasten en hadden zodoende het rijk voor onszelf en genoten volop van de rust en schoonheid die deze situatie ons bood.

Met ergens knagend in het achterhoofd toch wel de nieuwsberichten over de elke dag verder verslechterende situatie buiten de poort, nog geen tien kilometer verderop in het centrum van de stad. Heel onwerkelijk en moeilijk om echt voor te stellen.

Zoals verwacht werd de duur van de lockdown steeds verder verlengd en kwam er toch ook een opschorting van het vliegverkeer. Toen deze verlengd werd tot 31 mei begon het wel een beetje spannend te worden. We hadden ondertussen al wel met een schuin oog naar het wijzigen van onze geboekte terugvlucht gekeken maar van de prijzen werden we niet vrolijk. Dus dan toch maar hopen dat er weer gevlogen zou kunnen worden voor 10 juni?

En toen hoorden we eergisteren dat de EU bezig was met het faciliteren van een mogelijke repatriëringsvlucht voor achtergebleven Europeanen. Uiteraard een enorm prijzig verhaal, echter gezien de immer verslechterende situatie in Nepal -ook al voelt deze hier in op de compound van het resort nog steeds zo onwerkelijk- is dit waarschijnlijk wel de meest verstandige optie.

Dus nu is het opeens nog maar een paar daagjes voordat we uit Nepal vertrekken. Met mixed feelings en pijn in ons hart. Blij dat we veilig terug kunnen, maar ook nog niet echt klaar om het leven in Nederland weer op te pakken. En hoe dan ook nog steeds super dankbaar dat we in dit sabbatical year tóch naar Nepal konden reizen en voor de prachtige ervaring van de Great Himalayan Trail en al die lieve mensen die op ons pad zijn gekomen.

Laten we hopen dat deze coronacrisis zo snel mogelijk over zal zijn en dat alle Nepalezen -inclusief de geit op deze foto- hun mondmaskers weer veilig kunnen afdoen om weer met volle teugen frisse lucht te happen en hun leven in dit prachtige land weer op te kunnen pakken!

Raby, Bishnu, Rishi, Jacky, Ichcha, Thakur, Manisha, Kunsang, Subash, Dev… wat ons betreft geen vaarwel maar tot zo snel mogelijk weerziens!